ارامگاه حافظ 

ارامگاه حافظ  یکی از جاذبه‌های فرهنگی و تاریخی بسیار مهم در شهر شیراز و ایران است. این مکان به معنویت و شعر، به خصوص شعر غزلی از شاعر بزرگ ایرانی، حافظ شیرازی، اختصاص دارد. توضیحات بیشتری دربارهٔ آرامگاه حافظ عبارتند از:

1. ساختمان اصلی: ساختمان آرامگاه حافظ یک گنبد بلند با معماری زیبا و مینارهایی با الگوهای هنری ایرانی است. این بنا در زمان حکومت محلی حاکم فارس در سده 15 میلادی بنا شده و در طول تاریخ مورد بازسازی و ترمیم قرار گرفته است.

2. حوض حافظ: این حوض بزرگ در جلوی آرامگاه واقع شده و از آب رکن‌آباد تأمین می‌شود. زائران معمولاً به اطراف حوض جلوی آرامگاه حافظ نشسته و اشعار حافظ را می‌خوانند. این حوض به عنوان مکانی برای آرامش و تأمل در شعرهای حافظ معروف است.

3. مقبره حافظ: در داخل آرامگاه، مقبره حافظ واقع شده است. این مقبره به عنوان محل دفن حافظ شناخته می‌شود، اگرچه نقل از جایگاه دقیق دفن او مورد اختلاف است.

4. **موزه حافظ**: در محوطه آرامگاه حافظ، موزه‌ای وجود دارد که به آثار حافظ و شعرهای وی اختصاص دارد. این موزه نمونه‌هایی از دیوان حافظ و اشعار او را به نمایش می‌گذارد.

5. شعر و ادبیات: آرامگاه حافظ به عنوان مکانی برای تجدید ارتباط با اشعار حافظ و شعر فارسی معروف است. زائران اغلب اشعار حافظ را می‌خوانند و شعرهای وی را برای مواقع و مناسبت‌های مختلف به خصوص دوره‌های عاشورا و نوروز به خصوصیت می‌بخشند.

6. تعهد به ارزش‌های فرهنگی: آرامگاه حافظ به عنوان نمایانگری از ارزش‌های فرهنگی و ادبی ایرانی شناخته می‌شود. این مکان معنوی به ترویج شعر و ادب فارسی و به ترویج فرهنگ ایرانی در دنیا کمک می‌کند.

7. گردشگری: آرامگاه حافظ به عنوان یکی از مقاصد گردشگری مهم در شیراز جذب تعداد زیادی از گردشگران و علاقه‌مندان به ادب و شعر می‌کند. این مکان از نظر فرهنگی و اقتصادی برای شهر شیراز بسیار اهمیت دارد.

به طور کلی، آرامگاه حافظ به عنوان یک نماد از ارزش‌های ادبی و فرهنگی ایران و به عنوان مکانی برای تجدید ارتباط با اشعار حافظ و تعهد به ارزش‌های فرهنگی و معنوی تلقی می‌شود. این مکان معنوی و تاریخی در شیراز از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و برای همه علاقمندان به ادب فارسی و شعر حافظ جای ویژه‌ای دارد.

آرامگاه حافظ شیراز، همانند بسیاری از آثار تاریخی و فرهنگی در ایران، تاریخ طویلی دارد و تغییرات و تجدیدساخت‌های مختلفی در طول تاریخ خود داشته است. توضیحات شما درباره تجدیدساخت آرامگاه حافظ به دستور رضا پهلوی و زیر نظر معمار مشهور فرانسوی، آندره گُدار، مربوط به دوره معاصر است و این تغییرات مهم در ساختار آرامگاه انجام شده‌اند. به تفصیل:

1. دوره مظفریان: اصلی‌ترین بخش آرامگاه حافظ به دوره مظفریان بازمی‌گردد. در این دوره، چهار ستون سنگی به عنوان بخشی از ساختار آرامگاه ساخته شد. این چهار ستون به عنوان اجزای اصلی ساختمان شناخته می‌شوند.

2. تجدید بنا در دوره پهلوی: در سال 1316 شمسی (1937 میلادی)، پس از تصمیم گیری حاکمیت پهلوی به تجدید بنا و تقویت آرامگاه حافظ، اقدام به تغییرات اساسی در ساختار این مکان کردند. با همکاری معمار فرانسوی آندره گُدار، ساختمان آرامگاه تغییرات زیادی داشت. تعداد ستون‌ها افزایش یافت و به جای چهار ستون اصلی، 16 ستون دیگر اضافه شد. ایوان بزرگ بیست ستونی به طول 56 متر به ساخته شد و با تزیینات نقاشی، گچ بری، و کاشی‌کاری زیبا تزیین شد. این تجدیدساخت به همراه نقاشی‌ها و آثار هنری به آرامگاه جلالت و جلوه اضافه کرد و آن را به یک مکان باشکوه‌تر و مورد توجه بیشتری تبدیل کرد.

این تغییرات نشان از اهمیت آرامگاه حافظ به عنوان یک نماد فرهنگی و تاریخی دارند و به حفظ و نگهداری از این آثار مهم فرهنگی کمک می‌کنند. آرامگاه حافظ به عنوان یکی از نمادهای شیراز و ادب فارسی، همچنان مکان محبوبی برای زائران و علاقمندان به اشعار حافظ و هنر معماری ایرانی است.